همایون اسعدیان تفاوت کارگردان خوب با بقیه در خلاقیت و شیوه اجرای فیلمنامه است

18:01:10 1395/01/26

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همایون اسعدیان با بیان این مطلب در سومین نشست سمینار کارگردانی در سینمای ایران که عصر روز گذشته 24 فروردین ماه،  با حضور جمعی از فیلمسازان در سالن اصلی سینما فلسطین برگزار شد، گفت: یکی از نکات مهم در امر فیلمسازی این است فیلمساز اگر فکر می کند با یک ایده جهانی می خواهد وارد عرصه سینما شود و دنیا را متحول کند سخت در اشتباه است و باید این ایده را کنار بگذارد. اما اگر فیلمسازی یک حس خوب از یک ایده دارد که فکر می کند تاثیرگذار است باید برود سراغ ایده خود و روی پرده آورد. وی ادامه داد: تفاوت یک کارگردان خوب با یک کارگردان متوسط در آگاهی به ابزار و تکنیک نیست. بلکه تفاوت در خلاقیت، شیوه اجرا و درک درست از فیلمنامه است.از همین رو فکر می کنم کارگردانی تخصص پنهان در سینمای ایران است. البته نا گفته نماند وقتی یک کارگردان برای گرفتن تصاویر مورد نیاز سر صحنه می رود همه فکر می کنند کارگردان حق آنها را خورده و فکر می کنند هر کاری که فیلمساز می کند آنها نیز می توانند انجام دهند. بنابراین کارگردان های جوان اگر با برخوردهای غیر متعارف همکاران خود مواجه شوند شوکه نشوند. کارگردان فیلم «بوسیدن روی ماه» در ادامه صحبت های خود خطاب به فیلمسازان جوان حاضر در سومین سمینار جشنواره فیلم «سما» گفت: مهمترین کار کارگردان در سینما درک درست از فیلمنامه و حفظ تداوم بازی است و در این راستا بهتر است کارگردان پیشنهادی را که از سوی عوامل فیلم می شود به خوبی گوش دهد و در صورتی که با آنچه در ذهن برای اجرا دارد هماهنگ بود، در کار مورد استفاده قرار دهد. البته تجربه نشان داده خیلی وقت ها پیشنهادهای جذابی ارائه می شود که این پیشنهادها به طور مستقل جذاب است اما به کاربردن آنها ایجاد آشفتگی می کند و باید پرهیز کرد. وی تاکید کرد: یکی از مشکلات عمده کارگردان های جوان در عرصه سینما این است که در نوع اجرا سعی دارند که خود را به رخ بکشند. به همین دلیل است که برخی از کارگردان ها تمایل دارند بعضی از صحنه ها را بی دلیل سیاه و سفید فیلمبرداری کنند و یا در قاب بندی و استفاده از لنزهای دوربین کارهای عجیب بکنند و معلوم نیست منشا این همه علاقه مندی برای به رخ کشیدن چیست. این در حالی است که اگر یک مخاطب عادی سینما که کیارستمی را نمی شناسد سر صحنه فیلم این فیلمساز وارد شود حتما خواهد پرسید که کارگردان چه کسی است؟ چون کیارستمی کارگردانی است که اساسا اهل به رخ کشیدن نیست. اسعدیان یادآور شد: درک درست از فیلمنامه، انتخاب دقیق لوکیشن فیلمبرداری براساس شخصیت پردازی هایی که در فیلمنامه شده است، موقعیت زمانی که برای تعریف کاراکتر و بازی بازیگر تعریف می شود از مهمترین فاکتورهای یک کارگردانی هوشمندانه است. بنابراین یک کارگردان هوشیار کسی است که ابزار کار او، پیرامون و جهان اطراف اش باشند. اما هر زمان که یک کارگردان صرفا به تکنیک متوسل شد راه به اشتباه رفته است. البته در یک دوره ای از سینما به رخ کشیدن تکنیک از ابزارهای سینما بوده است و به عنوان نمونه می توان به فیلم «همشهری کین» اورسون ولز اشاره کرد. اما در حال حاضر چنین نیست و کارگردان نباید توجه و حواس تماشاگر را به تکنیک به کار برده شده در فیلم جلب کند. وی با بیان این مطلب که سینمای ایران شیوه کار در اجرای یک فیلمنامه متفاوت است گفت: یکی از نکات مهم در سینما این است که شیوه فیلمسازی کارگردان های مختلف متفاوت است و نباید از دو ذهن صاحب ایده یک نوع شیوه فیلمسازی را خواست و نکته مهمتر اینکه کارگردان های جوان باید به یاد داشته باشند که همه چیز لزوما تحت کنترل کارگردان نیست. یادم هست وقتی می خواستم فیلم «طلا و مس» را بسازم با یکی از بازیگران زن تماس گرفتم که دفتر آید تا درباره فیلم صحبت کنیم. این خانم بازیگر گفت که اول باید فیلمنامه را بخواند. جواب این خانم به من خیلی برخورد و هرگز تماسی با او نگرفتم و درنهایت خانم جواهریان شانس فیلم من شد و اگر غیر از این بازیگر فرد دیگری انتخاب می شد، قطعا به مشکل برمی خوردم. به همین دلیل است که می گویم همه جریان یک فیلم دست کارگردان نیست. اسعدیان با اشاره به شیوه فیلم سازی عباس کیارستمی گفت: خاصیت دوربین در سینمای کیارستمی این است که مانند یک ناظر گوشه ای می نشیند و داستان را تماشا می کند. کارگردان فیلم «طلا و مس» با اشاره به تعریف و جایگاه فیلم کوتاه در سینمای ایران گفت: نگاه به فیلم کوتاه در سینمای ایران اشتباه است و فیلم کوتاه را به عنوان سکوی پرتاب می شناسند. در حالی که چنین نیست. در دنیا کارگردان هایی هستند که همه عمر خود فیلم کوتاه ساخته اند و اساسا دوست ندارند فیلم بلند بسازند و عدم تمایل به ورود به سینمای داستانی بلند به معنای نابلدی آنها نیست.   وی بیان کرد: تفاوت فیلم کوتاه با فیلم بلند مانند داستان کوتاه و رمان است. بنابراین باید تعریف از فیلم کوتاه تغییر کند. به اعتقاد من نگاه غالب جامعه سینمای ایران این است که فکر می کنند فیلم کوتاه به معنای فیلم آماتوری است. در حالی که چنین نیست و فیلم کوتاه یک تخصص ویژه و به مراتب سخت تر از سینمای بلند است. در این جلسه، یکی از سئوالات مطرح شده چگونگی بازی گرفتن از بازیگر بود و اسعدیان گفت که شیوه بازی گرفتن هر کارگردان متفاوت است. اسعدیان کارگردان سینمای ایران در توضیح این مبحث گفت: یکی از نکات مهم در بازیگری این است که بزرگترین بازیگران دنیا بدون حضور کارگردان نمی توانند بازی کند. در واقع هیچ بازیگری نمی تواند در ذهن اش تداوم را حفظ کند و حفظ تداوم بازی کار در اختیار و وظیفه کارگردان است. به همین دلیل است که روش بازی گرفتن در کارگردان های مختلف متفاوت است. روش بازی گرفتن کیارستمی از کودک با روش محمدعلی طالبی متفاوت است. این کارگردان در پایان صحبت های خود با اشاره به چگونگی بازی گرفتن کیارستمی از بازیگر کودک فیلم «خانه دوست کجاست» گفت: کیارستمی وقتی می خواست گریه پسربچه فیلم «خانه دوست کجاست» را در آورد از یک ماه پیش برنامه ریزی کرد. اول یک عکس با کودک گرفت عکس را چاپ کرد و به کودک داد. پسربچه از خوشحالی داشتن این عکس یادگاری سر از پا نمی شناخت و یک ماه این عکس را کنار خود داشت، تا اینکه روز فیلمبرداری فرا رسید و کیارستمی برای اینکه بهترین تصویر را از گریه کردن پسر جلوی دوربین ببرد، در حالی که دوربین روشن بود عکس یادگاری را جلوی چشم پسر پاره می کند و پسربچه از شدت ناراحتی فقط گریه می کند و در نهایت تصویری که کیارستمی می خواهد از آب در می آید.   ۵۷245

تله سینما

خبرآنلاین