به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از تلگراف، نقش‌آفرینی بانو جودی دنچ در نقش افراد مسن در فیلم‌هایی مانند «خانم براون» و «فیلومینا» ممکن است به نحوه نمایش افراد سن بالا روی پرده بزرگ وقار خاصی بخشیده باشد، با این حال خودش می‌گوید تجربه سنی که الان دارد، به هیچ وجه خوب نیست. این بازیگر مشهور که در ماه دسامبر گذشته ۸۰ ساله شد و مسیر حرفه‌ای کارش نزدیک به شش دهه ادامه داشته است می‌گوید هیچ برنامه‌ای برای کم‌تر کردن فعالیت‌هایش ندارد و به دنبال امتحان کردن کارهای جدید است. اما دنچ می‌گوید ترجیح می‌دهد تمام سال‌های تجربه‌اش را برای دوباره جوان بودن بدهد.
او در مصاحبه‌ای با مجله سلبریتی‌های آمریکا می‌گوید: همسن من بودن اصلا خوب نیست. یک نفر به من گفت تو خیلی ثروت و دانش داری و من هم فقط بهش گفتم راستش خیلی ترجیح می‌دهم جوان باشم و هیچ چیز ندانم. لعنت به ثروت و دانش.
وی همچنین از بیماری چشمی‌اش گفته است که تقریبا دید او را مختل کرده و او را به سمت نابینا شدن می‌برد. این بازیگر توانمند که دستی در نقاشی نیز دارد و دو سه سالی است با این بیماری چشمی که هر روز پیشروی می‌کند، روبه روست، گفت دیگر نمی‌تواند نقاشی بکند و حتی فیلمنامه‌هایش را دیگران برایش می‌خوانند.
جدیدترین فیلم دنچ یعنی «دومین هتل شگفت‌انگیز ماریگولد» که قسمت دوم فیلم قبلی یعنی «بهترین هتل شگفت‌انگیز ماریگولد» است داستانی احساسی را روایت می کند که به سن بالا توجه دارد و در آن مجموعه بازیگرانی که از یک نسل هستند بار دیگر با هم متحد می‌شوند. از میان این بازیگران می‌توان به بانو مگی اسمیت هشتاد ساله و همچنین بازیگرانی مانند ریچاد گر ۶۲ ساله، بیل نایی و سیلیا ایمری که هر دو ۶۲ سال دارند و دو پاتل ۲۴ ساله که به سرعت در فیلم جلب توجه می‌کند، اشاره کرد.
دنچ که شوهرش مایکل ویلیامز بازیگر را در سال ۲۰۰۱ و در سن ۶۵ سالگی از دست داد می‌گوید قصد بازنشسته شدن ندارد: من به آرام‌تر کردن فعالیت‌هایم فکر نمی‌کنم. بنابراین از هر کاری که می‌توانید انجام دهید لذت ببرید و سعی کنید کارهای جدید بکنید. من واقعا به این باور دارم. اما در حرفه کاری ما، این کاری است که همیشه انجام می‌دهیم.
او که در پیش‌نمایش لندن فیلم جدید خود با پرنس چارلز و کامیلا دوشس کورن‌وال روبه رو شده بود می‌گوید خانواده سلطنتی را تحسین می‌کند. وی اضافه کرد: به نظر من خانواده سلطنتی کاملا جذاب و گیرا هستند و کار باورنکردنی‌ای را انجام می‌دهند. همه‌مان فکر می‌کنیم مثلا طی چهار روزه آینده باید کار سختی را انجام دهم و بعدش می‌توانم دو روز تعطیلات داشته باشم. اما در چشم عموم مردم بودن کاری است که هر روز ادامه دارد.