وقتی اسعدیان پای مسئولیت اجتماعی را به میان می‌کشد

18:00:27 1395/11/17

نژلا پیکانیان: همایون اسعدیان امسال با فیلم «یک روز به خصوص» در جشنواره سی و پنجم حضور دارد. او این فیلم را پس از چهار سال دوری از سینما سال گذشته کلید زد و با وجود گرفتن پروانه نمایش آن را برای حضور در جشنواره سی و پنجم آماده کرد. «یک روز به خصوص» اثری متفاوت از دیگر ساخته‌های این کارگردان است و با اینکه فضایی اجتماعی دارد اما هم به لحاظ داستان و هم ساختار ویژگی‌هایش با فیلم‌های قبلی اسعدیان فرق می‌کند. اسعدیان امسال در جشنواره در فیلم «سارا و آیدا» مازیار میری به عنوان مجری طرح و مشاور کارگردان نیز حضور داشته و این فیلم را نیز کارگردانی کرده. «یک روز بخصوص» فیلمی در ژانر اجتماعی است و داستانش درباره پسری به نام حامد است که باید برای عمل قلب خواهرش دست به یک انتخاب بزند، انتخابی که در آینده مسیرهای متفاوتی را پیش روی او قرار داده است. در این فیلم مصطفی زمانی، فرهاد اصلانی، پریناز ایزدیار، محسن کیایی بازی کردند. «یک روز بخصوص» امروز یکشنبه 17 بهمن ماه در برج میلاد برای اهالی رسانه و مطبوعات به نمایش در می‌آید. پیش از نمایش این فیلم با کارگردانش گپ کوتاهی زدیم که در ادامه می‌خوانید. بعد از چهار سال دوری از عرصه کارگردانی چطور شد که تصمیم گرفتید «یک روز به خصوص» را مقابل دوربین ببرید؟ ایده ای فیلم از 5 سال پیش در ذهنم شکل گرفته بود تا اینکه پرداختن و ساخت این فیلم از دو سال پیش برایم جدی‌تر شد و در نهایت قرار شد با همکاری مجید قیصری فیلمنامه را بنویسیم. طرح اولیه فیلم هم متعلق به خودم بود ولی از مجید قیصری خواستم در نگارش فیلمنامه همراه من باشد و این فیلمنامه را با همکاری هم نوشتیم و در نهایت هم کار را جلوی دوربین بردیم.

فضای این فیلم چقدر با آثاری که پیش از این از شما به عنوان کارگردان دیده‌ایم قبلی‌اش از جمله «طلا و مس» و «بوسیدن روی ماه» فرق دارد؟ فضای «یک روز به خصوص» با کارهای قبلی من متفاوت است اما ژانر این فیلم هم اجتماعی است. قصه این فیلم تعلیق بیشتری دارد و مخاطب از همان چند دقیقه ابتدایی فیلم درگیر فضای قصه می‌شود. شاید مقایسه این فیلم با کارهای قبلی من خیلی درست نباشد چون اساسا فضای این کار با ساخته‌های قبلی‌ام فرق زیادی دارد و تماشاگر نیز با دیدن فیلم کاملا متوجه این تفاوت‌ها خواهد شد. اما این فیلم هم نگاهی اجتماعی دارد. در جشنواره امسال فیلم‌های زیادی را با مضامین اجتماعی دیده‌ایم که شاید فضای برخی را هم بتوان شبیه به هم دانست. چقدر سعی کردید از در فیلمتان فضایی متفاوت را به تصویر بکشید؟ این موضوعی که درباره تم اجتماعی فیلم‌های امسال مطرح کردید شاید به این دلیل باشد که مشکلات و ناهنجاری‌ها در جامعه افزابیش پیدا کرده و ناخودآگاه فیلمسازان را به این سمت و سو برای انتخاب سوژه فیلم‌هایشان می‌برد. اما درباره حال و هوای فیلم و فضای آن طبیعتا هر قصه فضای خاص خودش را می‌طلبد و «یک روز به خصوص» هم از این قاعده مستثنی نیست.

موضوع اصلی قصه «یک روز به خصوص» چیست؟ این فیلم قصه مسئله مسئولیت‌پذیری اجتماعی و انتخاب است، اینکه آدم‌ها تا کجا می‌توانندمسئول رفتارهای خود در جامعه باشند و در شرایط سخت دست به انتخاب بزنند. شاید در شرایط فعلی اتفاق‌هایی که در جامعه می‌افتد ما را به سمت ناامیدی ببرد اما باز هم معتقدم نباید ناامید شد. در پس همه اتفاق‌های بدی هم که می‌افتد باز هم هستند لحظاتی که ما را به زندگی و اجتماع امیدوار می‌کنند. در واقع در این فیلم هم نکته اصلی و عطف ماجرا همین مسئولیت اجتماعی افراد است و می‌خواهد بیان کند وقتی افراد در شرایطی قرار می‌گیرند که باید بین وظیفه شخصی و اجتماعی‌شان یکی را انتخاب کنند سراغ کدامیک می‌روند و همین چالش به نظرم ماجرا را جذاب می‌کند، اتفاقی که ممکن است در طول روز برای هر کدام ما هم رخ بدهد و ما را در تصمیم‌گیری دچار تردید یا حتی سردرگمی کند. نکته جالبی که درباره فیلم شما وجود دارد، شباهت اسم فیلم‌تان با یک فیلم ایتالیایی است، دلیل این اتفاق چیست؟ درباره اسم فیلم خیلی فکر کردم و وسواس زیادی هم روی انتخاب آن داشتم اما به گزینه بهتری نرسیدم و در نهایت همین نام را برای فیلم گذاشتم. ولی درباه شباهت قصه و فضای فیلم باید بگویم فیلم من به لحاظ مضمون هیچ ارتباطی با آن فیلم ایتالیایی ندارند. 58244

تله سینما

خبرآنلاین